Honger


Honger en droogte


De droogte in Afrika is een ernstige ramp die tot een hongersnood in Zambia heeft geleid.





Oorzaken van de droogte:


  • Klimaatverandering: De opwarming van de aarde heeft geleid tot extremere weersomstandigheden, zoals langere periodes van droogte.
  • El Niño: Dit weer-fenomeen zorgt voor warmere en drogere omstandigheden in zuidelijk Afrika.
  • Ontbossing: Het kappen van bomen vermindert de hoeveelheid water die in de grond kan worden opgenomen



Gevolgen van de droogte:















  • Mislukte oogsten: De droogte heeft ervoor gezorgd dat veel gewassen verloren zijn gegaan.
  • Voedseltekorten: Miljoenen mensen in Zambia hebben niet genoeg te eten.
  • Ondervoeding: Vooral kinderen en vrouwen zijn kwetsbaar voor ondervoeding.
  • Waterschaarste: De droogte heeft ook geleid tot een tekort aan water, met gevolgen voor het vee en het opwekken van elektriciteit (14-21 uur per dag geen elektriciteit).
  • Conflicten: De schaarste aan voedsel en water kan leiden tot conflicten tussen mensen.
  • HIV/Aids verspreiding: Door de toename van seks for voedsel, zien we ook een toename van HIV/Aids-verspreiding.



Hulpacties:


  • De Zambiaanse regering: De regering heeft de noodtoestand uitgeroepen en voedselhulp gevraagd aan de internationale gemeenschap.
  • Humanitaire organisaties: Organisaties zoals het Wereldvoedselprogramma (WFP) en UNICEF verstrekken voedselhulp en medische zorg aan de meest kwetsbare mensen.






Wat kunnen wij doen om te helpen:



Food for Work









Mwabuka heeft het programma ’Food for Work’ weer van stal gehaald.



Weg aanleggen voor 1 zak mais per week.

Rondom de farm is nu een hek aangelegd en het is daarom moeilijker voor anderen om hun vee illegaal op de farm te laten grazen. Dit hek is om verspreiding van ziektes tegen te gaan. Voor de dorpelingen die in de dorpen  achter de rivier wonen wordt er met het Food for Work project een weg aangelegd/verbeterd die naar de hoofdweg leidt. Ook voor de kinderen die naar de Malambu-school op de farm gaan zijn er 2 (noord en zuid) toegangspoortjes door het hek gemaakt, die op vaste tijden in de ochtend en in de middag geopend worden. 












































Er is nu bijna overal hongersnood in Zambia en dat heeft gemaakt dat wij het programma ’Food for Work’ weer tevoorschijn hebben gehaald. Dit houdt in: het tegen betaling van voedsel (maismeel) laten werken aan en verbeteren van de weg van het dorp naar de hoofdweg  en naar de toegangspoortjes door het hek voor de schoolgaande dorpskinderen.







Hulpprogramma

Het kan de volgende voordelen opleveren:



  • Helpt de honger te bestrijden: Door mensen voedsel te geven in ruil voor hun werk en kunnen ze zichzelf en hun gezinnen voeden terwijl ze tegelijkertijd een aan nuttig project voor de gemeenschap werken.
  • Wegen worden aangelegd en verbeterd.



       Nadelen:

  

  • Logistieke uitdagingen: Het organiseren en beheren van een "Food for Work"-programma kan complex zijn en vereist een goede planning en uitvoering.
  • Financiële kosten: Het programma vereist financiering voor de aanschaf van maismeel en de dekking van eventuele andere kosten.
  • Afhankelijkheid: Er is een risico dat mensen afhankelijk worden van het programma voor voedselhulp en niet in staat zijn om op eigen benen te staan als het programma eindigt. Hopelijk is het regenseizoen dan al weer begonnen.


       Mogelijkheden:

 

  • Het volgende regenseizoen 2024/2025 wordt verwacht goed te zijn met normale tot meer dan  normale regenval.
  • Met behulp van nog binnenkomende donaties kunnen de mensen geholpen worden met zaadmais en kunstmest, zodat zij hun eigen velden het komende seizoen weer kunnen verbouwen en volgend jaar weer zelfvoorzienend kunnen zijn.









Maismeel



Distributie van maïsmeel onder mensen in Zambia


Tijdens periodes van droogte of voedseltekort is de distributie van maïsmeel een cruciaal onderdeel van de voedselzekerheid in Zambia, waar maïsmeel het basisvoedsel is voor kwetsbare bevolkingsgroepen, met name in plattelandsgebieden.



Distributiekanalen:


  • Overheidsdistributieprogramma's De Zambiaanse regering voert beperkt verschillende en vertraagde distributieprogramma's uit, zoals het National Food Reserve Agency (NFRA)-programma. Dit is slechts 1 ontoereikende zak meel voor een groot gezin tegen gereduceerde prijs. Werkeloze of kleinschalige farmers hebben geen geld om dit te kopen.

.

  • Privémarkten: Maïsmeel is ook verkrijgbaar op lokale markten, maar de prijzen kunnen sterk fluctueren afhankelijk van de beschikbaarheid en vraag.
















Uitdagingen:


  • Armoede: Veel mensen in Zambia hebben niet genoeg geld om maïsmeel op de markt te kopen, waardoor ze afhankelijk zijn van overheidsprogramma's of hulporganisaties.


  • Logistiek: De distributie van maïsmeel naar afgelegen gebieden kan een grote uitdaging zijn, vooral tijdens het regenseizoen wanneer wegen onbegaanbaar worden.


  • Corruptie: Er zijn meldingen van corruptie in sommige distributieprogramma's, waardoor maïsmeel niet altijd terechtkomt bij de meest behoeftigen.


Botswana pompt water in drooggevallen wateren om gestrande nijlpaarden te redden








Nijlpaarden zitten vast in een opgedroogd kanaal nabij het dorp Nxaraga in de Okavango Delta aan de rand van Maun, Botswana, 25 april 2024.


GABORONE, BOTSWANA —
Kuddes met uitsterven bedreigde nijlpaarden zitten vast in droogvijvers in het noordwesten van Botswana, terwijl de door El Nino veroorzaakte droogte zijn tol eist van de wilde dieren.


In Botswana, de thuisbasis van een van 's werelds grootste nijlpaardpopulaties, zijn ongeveer 500 nijlpaarden gestrand omdat de zinderende hitte de waterbronnen opdroogt, vertelde Moemedi Batshabang, directeur van het Department of Wildlife and National Parks, aan VOA.


Meer dan 200 van de bedreigde dieren zijn gestrand in de Nxaraga-lagune nabij de stad Maun in het noordwesten.




Namibië gaat honderden zebra’s en olifanten afschieten om bevolking te voeden


Om een landelijke hongersnood te voorkomen, gaat het land nu wilde dieren afschieten. Het ministerie redeneert dat bij een dusdanig ernstige droogte mensen anders zelf wel opzoek gaan naar wilde dieren om op te eten. Of andersom: dieren die zo’n honger hebben dat ze mensen gaan aanvallen. Ook voorkomt het dat beesten van de honger omkomen. Het is daarom beter om de dieren preventief af te schieten en aan de bevolking te geven, aldus de overheid.


56.800 kilogram vlees

Het ministerie meent dat het doden van de beesten “noodzakelijk” is en grondwettelijk toegestaan. “Onze natuurlijke hulpbronnen worden gebruikt ten behoeve van de burgers van Namibië.”

Het gaat in totaal om 300 zebra’s, 83 olifanten, 30 nijlpaarden, 60 buffels, 50 impala’s, 100 blauwe gnoes en 100 elanden. Professionele jagers hebben in parken en reservaten inmiddels al honderden dieren gedood, wat meer dan 56.800 kilogram vlees opgeleverd heeft.


In de regio die Namibië, Botswana, Zimbabwe, Angola en Zambia omvat, leeft de grootste olifantenpopulatie ter wereld. Het Wereldnatuurfonds schat hun aantal op zeker 415.000. In Botswana en Zimbabwe kwamen vorig jaar door de droogte honderden olifanten om het leven.


De Standaard

Copyright Mwabuka © All Rights Reserved